Anoreksja to zaburzenie odżywiania polegające na odczuwaniu przez osobę chorą silnego lęku przed przybraniem na wadze. Przy czym anorektyczka stale jest niezadowolona ze swojego wyglądu, ma zaburzony obraz swojego ciała i ciągle przesuwa w dół idealną, wymarzoną wagę. Pragnie uzyskać wymarzoną, często nierealną sylwetkę, sugerując się niejednokrotnie wyglądem modelek. Niektórzy nazywają anoreksję chorobę XXI wieku.
A jakie są najważniejsze symptomy choroby? Po czym poznać, że mamy do czynienia z czymś poważnym? Na tyle poważnym, że pomóc może tylko specjalistyczny prywatny ośrodek terapii leczenia uzależnień.
Niska waga
Niska waga ciała, czyli jaka? Według tzw. kryteriów diagnostycznych anoreksji ICD-10 jednym z symptomów jadłowstrętu psychicznego może być utrzymywanie się wagi ciała poniżej 15% względem oczekiwanej albo BMI 17,5 lub poniżej. Niejeden prywatny ośrodek terapii leczenia uzależnień pełen jest anorektyczek o takim właśnie BMI. Niska waga to jeden z tych symptomów, które najłatwiej zauważyć, które są niepokojące.
Jednak warto wiedzieć, że samo to, iż ktoś jest bardzo szczupły, nie oznacza anoreksji. Potrzebne są jeszcze inne czynniki. Nadmierna szczupłość może oznaczać też inne problemy ze zdrowiem, na przykład anomalia hormonalne, nadczynność tarczycy czy cukrzycę.
Ile to kcal? – uzależniona kobieta zna to na pamięć
Często uzależniona kobieta czy uzależniony mężczyzna znają na pamięć zawartość kalorii np. w szklance mleka. Wiedzą, że szklanka maślanki ma około 100 kcal a 100 gram piersi z kurczaka to równo 100 kcal i że ryby mają trochę mniej kalorii ale już schab ma prawie dwa razy tyle. Szczególnie smażony. Taka solidna porcja wiedzy to wynik żmudnego sprawdzania w tabelach kalorii każdego kęsa, nawet dwóch kilku zielonych oliwek czy pięciu listków sałaty. Anorektyczki mają obsesję ważenia jedzenia i liczenia zawartości energetycznej. Nawet 20 nadprogramowych kalorii może spowodować u nich załamanie nastroju.
Codzienne katowanie się dietami skutkuje permanentnym głodem, co pociąga za sobą obsesyjne zainteresowanie książkami kucharskimi, stronami internetowymi czy vlogami o dietach. Niejedna uzależniona kobieta przyznaje, że nieraz najadła się samym przejrzeniem przepisu kulinarnego albo powąchaniem potrawy.
Ośrodki terapii uzależnień pełne są kobiet, które trafiły tam z powodu obsesyjnego zainteresowania się jedzeniem, kaloriami, wynikającego właśnie z unikania jedzenia. Czas więc na zastosowanie specjalnej terapii, np. behawioralno-poznawczej polegającej między innymi na budowaniu świadomości własnych złych nawyków żywieniowych, na pracy nad samooceną, na nauce budowania racjonalnych i realnych oczekiwań wobec siebie.
Zaburzony obraz ciała
Osoby chorujące na anoreksję, patrząc w lustro nie widzą w nim szczupłej osoby. Widzą w nim osobę, która może nie tyle cała jest gruba, ale ma na przykład grube uda czy zbyt pełne policzki. Czasami jest też tak, że anorektyczce wydaje się, że np. ma nienaturalnie grubą twarz w stosunku do reszty ciała. Często przegląda się w lustrze i widzi w nim coś, co nie istnieje.
Lustro wyolbrzymia i wykrzywia. Lustro jest wrogiem. Anorektyczki czy anorektycy przechodzą przez korytarz (w którym jest zwierciadło) odwracając twarz, zamykając oczy. Ponadto myślenie osoby chorującej na jadłowstręt psychiczny jest sztywne, skoncentrowane wokół jedzenia i wyglądu, wokół tematu wagi.
Zachowania zmniejszające wagę ciała
Anorektycy podejmują różne działa, aby schudnąć. Z czasem stosują coraz bardziej restrykcyjne diety, ale nie tylko. Często też dużo ćwiczą i to w sposób obsesyjny, na przykład wykonując kilka razy tę samą serię ćwiczeń, wciąż od nowa, bo np. poprzednie ćwiczenia nie wykonały w sposób wystarczająco idealny. Jest to wysiłek ponad siły. W ten sposób objawia się częsta u anorektyczek tendencja do perfekcyjności. Nie jest ważna już sama ilość spalonych kalorii, często chodzi o to, że anorektyk czerpie z zadręczania się wyczerpującymi ćwiczeniami samoakceptację.
Uzależniona kobieta czy uzależniony od odchudzania mężczyzna w celu schudnięcia mogą także prowokować wymioty lub też stosować leki moczopędne albo zmniejszające łaknienie. Przyjmują na przykład wypełniający żołądek błonnik w kapsułkach.